Σύναξη 14/12/2014

Το απόγευμα της Κυριακής 14 Δεκεμβρίου 2014 στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού πραγματοποιήθηκε το 5^ο ΝΕΑΝΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ με θέμα "ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ" και με αφορμή τις διδαχές του οσίου γέροντος Σωφρονίου. Στη σύναξη αυτή συμμετείχαν νέοι και νέες ηλικίας μέχρι 40 ετών (περίπου 40 άτομα)  και αναπτύχθηκε ένας γόνιμος πνευματικός διάλογος από τον οποίο εξήχθησαν τα παρακάτω συμπεράσματα :

1. Ο κάθε άνθρωπος ως ανεπανάληπτο πρόσωπο έχει ιδιαίτερη προσωπική σχέση με τον Θεό και μοναδική πορεία πνευματικής αναπτύξεως και τελειώσεως στη ζωή του.
2. Παρά ταύτα ο γέρων Σωφρόνιος αναγνώριζε τρία κοινά στάδια ή περιόδους στην οδό της σωτηρίας. Τον καιρό της κλήσεως από τον Θεό, τον καιρό της άρσης ή της ύφεσης της αισθητής Χάριτος και τον καιρό της ανάκτησής της και της θείας τελειώσεως.
3. Η ταπείνωση και η ευγνωμοσύνη προς τον Θεό αποτελούν τις δύο απαραίτητες προϋποθέσεις της μαθητείας στο πνεύμα του Χριστού.
4. Η με πίστη και αφοσίωση επιλογή της κλήσεως του Θεού και της τιμής των επαγγελιών Του ελκύουν την δημιουργική χάρη που αναζωπυρώνει την απολιθωμένη από την αμαρτία και σκληρυνθείσα από την αποστασία καρδιά του ανθρώπου.
5. Το δώρο της Χάριτος του Θεού είναι μεγάλο και οφείλει ο άνθρωπος να το δικαιώσει στη ζωή του με σκληρό και παρατεταμένο αγώνα, προσφέροντας ως θυσία την τελεία υποταγή του θελήματός του στην ανεξιχνίαστη πρόνοια και σοφία του Θεού.
6. Η άρση της Χάριτος οικονομείται από τον Θεό «προς παιδαγωγίαν» του ανθρώπου αλλά οφείλεται και σε προσωπικά αίτια όπως η υπερηφάνεια, η λανθάνουσα τάση «προς αυτοθέωσιν», η εμμονή στην αμαρτία και η πνευματική ραθυμία του.
7. Όταν ο άνθρωπος προσφέρει γνήσια μετάνοια και υποστεί δίκαια και νόμιμα την παιδεία της «θεοεγκατάλειψεως» και την άρση της Χάριτος του Θεού, εισέρχεται σε δυναμική πορεία και πληρότητα ζωής.
8. Η ανάκτηση της Χάριτος πραγματοποιείται με την ταπείνωση που διδάσκουν οι βαριές δοκιμασίες της δευτέρας περιόδου.
9. Η τελεία αναγέννηση του ανθρώπου επιτελείται με την είσοδό του στην τρίτη περίοδο, οπότε η Χάρη του Θεού επιστρέφει με δύναμη και φυλάσσεται αισθητά με τη σοφία και τη σύνεση της πείρας που προηγήθηκε από την περίοδο της «θεοεγκατάλειψης».

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΤΟΥ ΕΣΣΕΞ

Το μυστήριο της σωτηρίας

Πολλές φορές, όταν μιλούσε για την πνευματική ζωή ο Γέροντας Σωφρόνιος, την παρομοίαζε με σφαίρα και έλεγε ότι, οποιοδήποτε σημείο της και αν εγγίσει ο άνθρωπος, έχει αμέσως ολόκληρη τη σφαίρα. Εφόσον η αυθεντική εν Χριστώ ζωή είναι Ζωη του Ίδιου του Θεού, κάθε επαφή μαζί της έχει ως αποτέλεσμα τη μετάδοση στον άνθρωπος θείας καταστάσεως. Θέλοντας μάλιστα να εκθέσει τη ζωή αυτή συστηματικά σε βιβλίο με οργανωμένη και μεθοδική διάταξη της όλης ύλης, εύρισκε ότι αυτό ήταν αδύνατον, λόγω της δυναμικής πολυμορφίας της και συγχρόνως της απλότητος και ενότητος των ποικίλων βιωμάτων της. Η δυσχέρεια του εγχειρήματος τούτου είναι πλήρως κατανοητή και για το λόγο ότι ο κάθε άνθρωπος ως ανεπανάληπτο πρόσωπο έχει ιδιαίτερη προσωπική σχέση με τον Προσωπικό Θεό, ιδιαίτερο πνευματικό όνομα και μοναδική πορεία πνευματικής αναπτύξεως και τελειώσεως στη ζωή του. Αντιπαρέβαλλε τον πλούτο της πνευματικής ζωής με το ύδωρ, το οποίο στη ροή του, αν και παίρνει ατελείωτες μορφές ρυακιών, χειμάρρων, ποταμών, λιμνών, θαλασσών, ωκεανών, μένει ωστόσο το ίδιο ύδωρ. Τούτο πιστοποιεί και ο λόγος του Κυρίου που λέγει ότι το χάρισμά Του σε όσους Τον πιστεύουν γίνεται «πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον».

Παρόλη την απροθυμία του να δώσει ένα σύστημα ή πρόγραμμα ή πορεία αναπτύξεως κοινή για όλους, ο Γέροντας δέχεται ότι υπάρχουν γενικές αρχές που επαναλαμβάνονται στα φαινόμενα και την πορεία της πνευματικής ζωής όλων των ανθρώπων με την ίδια σχεδόν τάξη και σταθερότητα. Παρατηρεί λοιπόν και περιγράφει τρία στάδια ή τρεις περιόδους στη ζωή του χριστιανού: Η πρώτη περίοδος είναι ο καιρός της κλήσεως από τον Θεό. Η περίοδος αυτή είναι ως επί το πλείστον σύντομη, αλλά πλούσια σε πνευματικά βιώματα και αγαθές αλλοιώσεις, τις οποίες ενεργεί δωρεάν η πρώτη επίσκεψη της χάριτος του Θεού. Η δεύτερη περίοδος είναι παρατεταμένη και χαρακτηρίζεται από την άρση ή την ύφεση της αισθητής χάριτος. Η περίοδος αυτή, αν και πολύμοχθη, είναι ατελεύτητα δημιουργική. Ο αγώνας για την απόκτηση της χάριτος εντείνεται μέχρι τέλους και αποβαίνει τέχνη και επιστήμη που «σοφίζει εις σωτηρίαν». Η Τρίτη περίοδος πάλι, για εκείνους που έχουν αθλήσει νόμιμα και εκπληρώσει κάθε δικαιοσύνη, ενδέχεται να είναι βραχεία, όπως και η πρώτη, αλλά πλουσιότερη σε ευλογίες και χαρίσματα του Ζώντος Θεού.

Είναι φανερό από τις περιγραφές ότι ο Γέροντας προβαίνει στην ανάπτυξη της θεωρίας των τριών σταδίων της πνευματικής ζωής με σκοπό να εξάρει τη σπουδαιότητα και το νόημα της δεύτερης περιόδου, της οποίας η εμπειρία είναι ανεκτίμητα πολύτιμη και απαραίτητη για την άρτια κατάρτιση και ολοκλήρωση του ανθρώπου στο μυστήριο της «παιδείας» του Θεού. Μόνο όταν διέλθει ο άνθρωπος και τα τρία αυτά στάδια, έχει τέλεια πείρα και γνωρίζει το μυστήριο των οδών της σωτηρίας για τον ίδιο και για τους αδελφούς του. Γίνεται «πνευματικός» και «ανακρίνει μεν πάντα (τα φαινόμενα της πνευματικής ζωής), αυτός δε υπ’ ουδενός ανακρίνεται».